|
|
Zodra ik hoorde van het bestaan van
bosaardbeitjesconfituur besloot ik de dichtstbijzijnde supermarkt binnen
te springen om er de rekken af te zoeken. Helaas: er is aardbeienconfituur,
bosvruchtenconfituur, biologische confituur, alle mogelijke soorten confituur
behalve -jullie raden het al- bosaardbeitjesconfituur.
Omdat ik geen bosaardbeitjesconfituur kan vinden, besluit ik hulp te vragen
bij het bevoegde personeel. Ik zie een jonge kerel in supermarktuniform
het brood bijvullen. Terwijl hij worstelt met Franse meergranenbaguettes,
tik ik op zijn schouder.
- "Excuseer, ik ben op zoek naar bosaardbeitjesconfituur."
- "Ik zou dat moeten nakijken mevrouw, maar volgens mij hebben we
dat niet in ons assortiment", antwoordt hij met een grote klantvriendelijke
glimlach.
Onvoorstelbaar, die supermarktmedewerkers! Terwijl ze hun best doen alle
stokbroden in de juiste bak te krijgen zonder er zelf in te belanden,
beantwoorden ze de stomste vragen met een glimlach. (Nota voor mezelf:
niet solliciteren in een supermarkt, klanten verwachten een glimlach en
geen bijdehand antwoord).
Vrolijk springt de jonge kerel op en stapt gezwind richting magazijn.
Terwijl ik me verbaas over hoeveel verschillende soorten confituur er
zijn, staat hij plots weer bij me.
- "Het spijt me mevrouw (ooooeeeeh wat haat ik dat gemevrouw, ik
voel me meteen grootmoeder), maar bosaardbeitjesconfituur hebben we niet
in ons assortiment. Maar hebt u onze aardbeienconfituur al geprobeerd,
die hebben we ook in biologische versie. En dan is er nog de bosvruchtenconfituur,
met 65% echte vruchten, of zelfs..."
- "Ja ja, het is al goed", onderbreek ik hem (en zie zijn glimlach
een tikkeltje verflauwen). "De confituren die hier staan zijn voor
watjes, ik wil enkel de echte bosaardbeitjesconfituur."
Vertwijfeld staart de man me aan. Zweetdruppeltjes parelen op zijn voorhoofd.
- "Maar mevrouw, er bestaat geen bosaardbeitjesconfituur."
Hierop lach ik honend en kijk hem met priemende blik aan.
- "Hoezo, er bestaat geen bosaardbeitjesconfituur? Jij bent niet
goed bij je hoofd zeker? Straks ga je nog beweren dat er geen bosaardbeitjes
bestaan ook!"
- "Maar dat heb ik niet gezegd mevrouw."
- "Wel dan, bestaan er bosaardbeitjes of bestaan er geen bosaardbeitjes?"
- "Wel, euhm..."
- "Geef antwoord, Frank" (na een snelle blik op zijn naamkaartje),
"je moet de klanten snel en efficiënt te woord staan, is het
niet?"
Het feit dat ik zijn voornaam gebruik
brengt Frank nog meer uit zijn evenwicht. Op zijn voordien smetteloze
uniform verschijnen donkere zweetplekken.
- "Ja mevrouw, volgens mij bestaan bosaardbeitjes."
- "Wel Frank, als er bosaardbeitjes bestaan, dan kunnen mensen er
toch confituur van maken?"
Frank deinst verschrikt terug en drukt zich tegen het rek met de confituurpotten.
Zijn neusgaten sperren zich open, hij kijkt schichtig alle kanten op,
en zijn adem klinkt gejaagd.
- "Ik zal zelfs meer zeggen Frank", ga ik onverstoorbaar verder.
"Er zijn zelfs hangaardbeitjes en klimaardbeitjes. Heb jij daar al
confituur van gezien?"
Deze vraag blijkt teveel voor de arme supermarktbediende. Een penetrante
geur verspreidt zich en Frank stoot een jankend gehuil uit. Hij grist
enkele confituurpotten van het rek, sprint de gangen door, duwt de klanten
die aan de kassa wachten ruw opzij en stormt de supermarkt uit...
Uit de Gazet van Deurne van 30/06/02:
Op de ring van Antwerpen werd gisteren een zonderlinge figuur opgemerkt.
Een man rende naakt over de middenberm terwijl hij 'bosaardbeitjesconfituur'
riep. Hij was van kop tot teen ingesmeerd met een vreemde substantie.
De politie verklaarde gisteren nog dat het goedje wellicht uit biologische
aardbeienconfituur bestaat.
De man is een jaar of twintig, ongeveer 1m80 en 65 kg. Hij heeft bruin
haar en geen bijzondere kenmerken. Hij verdween in de richting van de
kust. Al wie verdere inlichtingen kan verschaffen over de identiteit van
deze man mag contact opnemen met het dichtstbijzijnde politiekantoor.
Naar boven
terug naar
verhalen
|
